yaşanmış olana duyulan aşk

Kuzey rüzgarları esiyor günlerdir rüzgar tepesinde.

Dışarısı soğuk ve puslu, ama içerisi salt odun ateşinin verebileceği huzurlu gerçek bir sıcaklıkla tıka basa dolu.

Camın arkasından seyrettiğim alevlerin üstündeki çaydanlıktan buharlar yayılıyor.

Birazdan en sevdiğim porselen fincanımla, o çok sevdiğim çay ritüelime başlamalıyım, ama nasıl?

Oynaşan alevlere karşı yerleştirdiğim rahat kanepemin ateşe en yakın köşesini sevgili kedim kapmış, kıvrılmış uyuyor.
Bana da bulaşan öylesine huzurlu bir hali var ki, dokunmam mümkün değil.

Çok uzun zamandır yabancı olduğum bir şükran duygusunun içimi doldurduğunu duyumsuyorum.

Yaşanmış olana duyulan aşkın yarattığı mutluluk.