Bencil olmak istiyorum

Yakın bir arkadaşım, beni bencil bulduğunu söyledi.

Birkaç gün düşündükten sonra sorumu yineledim, yanıt yine -evet bencilsiniz  oldu!

Çoğu kişinin sanacağı gibi üzülmedim, hatta hoşuma bile gitti diyebilirim.

Bencil, bir biçimiyle aşırı boyutlara vardığında, başkalarına karşı aldırışsızlığın ve hoşgörüsüzlüğün yarattığı bireyciliktir.

Ama bilincini tüm dış etkilerden soyutlayıp kendi doğrularını yaratmak ve yaşamına uygulamak isteyen bireyin bencil olmaktan başka çaresi olabilir mi?

Ama önce kendi doğrularını yuani ahlakını yaratılabilmelidir.

Böylesi düzgün bir bencilliğe Kant’ın öğütlediği gibi saf akılcı bir süreçle ulaşılabileceğini hiç sanmıyorum.

Antonio Damassio, Descartes’in yanılgıları isimli kitabında beyinlerinin duygularını kontrol eden bölümünü kaybeden on iki hastanın durumlarını ‘akılcı budala’ olarak özetlemiş.

Böylesi insanlar sevgilerini sergileyemeyen, iyi ya da kötüye sevgi ya da nefrete tepki vermeyen,  soğukkanlı insanlardır.

Akılcı olmalarına karşın artık hayatlarını denetleme gücünden yoksunlardır.

Duygularla iç içe geçmiş bir akla sahip olmak, bununla ahlakını yaratmak ve düzgün bir bencillikle ötekilere uygulayabilmek.

Keşke yapabilsem.

Merak aediyorum ben bu evrimin neresindeyim acaba?

Evrimi için çabalayan bireyler için, böylesi bencilliklerin önemli bir vasıf olduğuna inanıyorum.

Umarım öyleyimdir.