Tagore mutluluğun kaynağını coşku olarak görür.
Gerçekten de yaşamın her evresinde farklı şeylerden coşku duyarız.
Yani bizi mutlu kılan şeyler, bilincin farklılaşmasına göre sürekli değişir.
Öğüt, sadece öğüt verenleri mutlu kılıyor.
Bir başkasını mutlu edecek reçeteyi yani öğüdü bilebilmek, hayalden öteye geçemez kanımca.
Hepimizin kendine özgü ve hiç kimseye uygulanamayacak mutluluk reçeteleri var.
Kimi insan gün batımında sudan fırlayan balığın pullarında yansıyan renklerin güzelliğine, kimisi onun tavada kızarmış haline, kimileri de onu satacak olsa alacağı parayı düşünerek coşku duyar.
Bu üç kişi de görünüşte coşku duymuş ve mutlu olmuştur denebilir.
Ama bana sorarsanız, baktığı her yerdeki güzelliği görebilenler,
sanırım onlar bu dünyanın en mutlu bireyleri olsa gerek.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder