Kadınlar

Sıcak ve soğuğun sarmalandığı böylesi havaları çok seviyorum. 
Eskilerin  söylemiyle, limonata gibi, tatlı ve ekşi karışımı bir mevsim.
Sıcaktan bunalırken, serin bir rüzgarla ürperir insan.
Dünya sona erdiğinde, sessizlik hâkim olacakmış. 
Siyahlar beyaza, beyazlar siyaha dönüp her şey grileşecekmiş. 
Ne alçak ne de yüksek ses.
Ne erkek ve ne de kadın.
Sadece grilerin hâkim olduğu, dağların ovalaştığı, kadınların erkek, erkeklerin kadınlaştığı, ılık, sevimsiz ve sessiz bir dünyaya bakacakmışız. 

Uçurum kenarında, uzanmış kitap okuyorum.
Böyle yazıyor kocaman, kocaman isimli bilim adamları.
Kitabımı bırakıp etrafa baktım,
Karşımda Olimpos dağı olanca heybetiyle yeşillerin arasından maviliklere uzanıyor. 
Cırcır böcekleri, arı kuşları, serçeler hala neşe içinde bağrışmaktalar. 
Yapraklar yeşilden sarıya hatta kırmızıya doğru yol almakta.
Sonra tanıdığım, sevdiğim, beni seven ve artık benden nefret eden kadınları düşündüm gülümseyerek...
İyi Kemal, kötü Kemal.
Karar verdim ve artık eminim, daha çok zaman var bu dünyanın sonuna….