Kız kardeşim olsun isterdim.
Bunun ne denli büyük bir eksiklik olduğunu, ancak yıllar sonra ve yaşlandığımda, değiştiremediğim kimi davranışlarımı sorguladığımda fark ettim.
Feminen bir kişilik, yaşamla çok daha fazla barışık ve uyumlu.
Böylesi kişilikler kimi şanslı erkeklerde de görülebiliyormuş.
Ama kadınların büyük çoğunluğu, bu değerlerle donanımlı olarak dünyaya geliyorlar.
İlginç olan başka bir gerçek, kızkardeşi olan erkeklerin bu ayrıcalıklı ve şanslı durumlarının farkında bile olmaması.
Abim ve ben çok haşarıydık, hem de en uçlarda gezinenlerinden.
Sevgili annem, yıllar sonra bir kız umuduyla, şansını son kez denedi ama yine başaramadı.
Ayni modeli üçledi sadece.
O günlerimizi düşündüğümde kavgacı, tahrip edici, ayrıştırıcı, yıkıcı ve acımasız, örnek bir erkek kişiliğinin nasıl filizlendiğini adım adım görebiliyorum.
Sevgili babamın, yaşadığımız il'de çilek üzerine yaptığı araştırmanın sonucunu bile etkiledi haşarılıklarımız.
Her sabah, o gelmeden tarlaya koşup, tüm kızaranları vahşice tüketirdik.
Sonrasında, bakanlığa giden resmi rapor çileklerin belli bir boya geldiklerini pembeleştiğini ama kızaramadıkları doğrultusunda oldu.
Yine babamın ticaret üzerine yaptığı bir konuşma sonrasında devletin çiftliğinde, taşıyabildiğimiz tüm kazma kürek gibi aletleri yola çıkarıp sattık.
Ama kazancımızı övünerek paylaşmak istediğimizde, annemin o güzel gözleriyle bize bakışını unutamıyorum.
Sonra sigarayı merak ettik.
Gazete kağıdına sardığımız mısır püsküllerinden oluşan o berbat şeyi gözlerimizden yaşlar fışkırana dek inatla içtik.
Sonuç hastane.
Kafamıza tavşan kulakları takıp, komşunun havuç tarlasını sıçraya sıçraya talan ettik. Sonu kötü bitti, yakalandık ama o minik havuçların tadı hala damağımda.
Tarzan filmini seyrettikten sonra, ağaçtan ağaca sarmaşıklarla uçmak istedik.
Ve annemin çamaşır ipini çalmayla başlayan serüvenimiz yine hastanede bitti.
Abim dallara çarpa, çarpa düşerken hala tarzan gibi bağırıyordu.
Ama en kötü biten ve unutamadığım yaramazlığımız biraz daha büyüdüğümüzde gerçekleşti.
Sıcaklar bastığında, tüm çocuklar sulama havuzuna akın ederdik.
On metre karelik bir yerde ve onlarca, her yaştan yarı çıplak, erkeklerden oluşan balık istifi bir eğlence düşünün.
Annem tehdit etti, gelir onca erkek arasından sizi alırım!
Ve yaptı !
Utancımızdan günlerce sokağa çıkamadık, arkadaşlarımızın yüzüne bakamadık.
Çatılara kadar uzanan mahalle kavgaları, sapanlarla yapılan acımasız avlar, kedi ve köpeklere yaptığımız eziyetler, sigara kutularıyla oynanan kumarlar, meyve hırsızlıkları ve daha neler neler.
Nasıl bir güdü, hangi nedenle bizi itiyordu, mutlaka bir nedeni vardır ama ben bilmiyorum.
Keşke örnek olabilecek bir kız kardeşim olsaydı. İnanıyorum ki çok daha farklı çocukluğum ve gençliğim olacaktı.
Ve böylesi bir şansa sahip olanların, yaşama çok daha iyi uyum sağladıkları da yadsıyamadığım bir başka gerçek.
Sonra bir gün, mavi gözlü, kızıl saçlı, çilli bir prenses Susan, bir melek gibi Amerika'dan gelip bu erkek cehennemine kondu...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder