On dokuzuncu yüzyılın en tanınmış
bohemlerinden H.D. Thoreau'yu çok severim.
Bu sabah, bir
düşüncesini anımsadım;
1845 yılında, o olağanüstü
kitabını yazmak için Walden gölü kıyısında bir kulübe inşa eder.
Tümü 28 dolar tutan inşaat
malzemelerinin çok ayrıntılı bir dökümünü özellikle listeler.
Dışsal olarak basit ama
içsel olarak zengin bir yaşam sürüp süremeyeceğini anlamak istemektedir.
Maddi kıtlık ve ruhsal
tatmin birlikte olabilir mi?
Farkına vardığı yalın
gerçek, insan etrafını ne kadar etkilemeye çalışmazsa yaşamı o denli ucuza
gelmektedir.
Ve ardından duyduğum en
anlamlı sözlerden birini ekler.
''İnsan vazgeçebildiği eşya
oranında zengindir.''
Etrafıma bakındım...
Yahu ! Sevgili kedim
Şanti'den daha zengin birini tanımıyormuşum ben.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder