Kimi aileler için müzik çok şey ifade eder.
Mükemmellik amaçlanmadan yapılan böylesi
müzikler, kişiye farklı bir mutluluk, haz ve evrim sunar.
Gelişmiş teknoloji ürünü alet ve konser
virtüözlerinden müzik dinleme alışkanlığı olan, günümüz çocuklarına bu güzelliği
anlatmak kim bilir ne kadar zor olurdu.
Artık salt profesyonellerin malı olarak görülen
alkış ve övgü bizim kuşak, aile içi amatör müzisyenleri için çok sıradan bir
şeydi.
Öğrenmesi bir ıstırap olan mandolin sesinden,
yakın çevrem kim bilir ne denli nefret etmiştir.
Yanlış bastığım bir nota nedeniyle, defalarca
baştan aldığım 'daha dün annemizin yollarını' gururla, gözleri yaşlı dinleyen
babamı anımsıyorum sevgi ve özlemle.
Duyguların dorukta olduğu, sevginin, aile
bağlarının alabildiğine güçlendiği anlardı onlar.
Bunlardan yoksun bireylerin, yazdıkları ve
yaşadıkları özgün yaşam hikayeleri fonda müziği olmayan bir filme benzer.
Hep bir şeyler eksiktir.
Müzik insanın yaşamına dokunur, duygularını
geliştirir ve çevresine yabancılaşmasını engeller.
Ama özellikle kendi yaptığınız müzik bunu
sağlar.
Tıpkı armonide hissedilen uyum benzeri, bizzat
yapılan en acemice müzik bile yaşamla uyuma yani mutluluğa olanak sağlar.
Mandolinle başlayan müzik serüvenim, mızıka,
akordeon ve gitarla devam etti.
Sonunda sesine aşık olduğum gitarda karar kıldım,
yıllarca çaldım söyledim ve sonra sustum.
Yeni aldığım pikap ve piyasaya yayılan, ucuzlayan
plaklar beni salt dinlemeye yöneltti.
Her cuma akşamı, konser salonunda dünyanın en
önemli orkestralarını ve virtüözlerini takip ettim ve dinledim.
Dernek kurup, bir avuç arkadaşımla klasik batı
sanat müzik konserlerini fakültemize getirdik.
Evimde, geniş cd koleksiyonumdan dünyanın en
iyilerini dinledim dinliyorum....
Teknoloji dergilerine abone oldum müziği bana
dinleten aletlere paralar döktüm.
Bir yarıştı bu, en mükemmeli yapan ve onu sunan
aletler arasında onlarca yıl sürdü.
Bu gün evim teknolojik bir müze sayılır.
Sonra...
Saçlarım beyazlaştığı bugünlerde bana bir şeyler
oldu..
Yeniden çalma müzik yapma isteği var
içimde.
Nota kitaplarımı, gitarımı çıkardım ve her şeye
yeniden başladım....
Ama ilginç bir fark duyumsadım bu yeni müzik
yapma isteğimde..
Kendim için yapıyorum artık, kimselere çalıp
söylemek istemiyorum.
İçimde yerli yerine oturmadığını fark ettiğim,
bir şeylere uyum getirmek istiyorum sanki.
Sanki yaşamımın bozulan armonisini düzeltecek yeni
akorlar peşindeyim.
Ama onu ben bulacağım ve ben
seslendireceğim.
Çok güzel bir duygu bu....
